Myanmar

We zijn inmiddels in Bangkok aangekomen na nog 2,5 week in Myanmar te hebben rondgereisd. Myanmar is echt een heel indrukwekkend land en zijn blij dat we de maximale tijd zijn gebleven. Mensen zijn ontzettend aardig en behulpzaam en ook geïnteresseerd in waar je vandaan komt. Je merkt heel erg de invloed van het boeddhisme in het dagelijks leven. Zo hadden we bijvoorbeeld een klapband met onze fiets, en de allereerste voorbijganger stopte om ons te helpen en naar huis te brengen op de motor. Elkaar helpen is goed voor je karma. Ook zijn de gevolgen van het militaire regime wat heerst te merken. Niet zozeer als je op straat loopt, maar wel als je met de locals praat en hoort over hoe het er aan toe gaat in het land. Politieke tegenstand wordt niet geduld en het land heeft ook veel politieke gevangenen. Banden met het buitenland werden altijd gemeden, vandaar dat bellen en internet zo'n probleem is. Nog steeds controleert de overheid het gebruik van communicatiemiddelen door bijvoorbeeld een monopoliepositie te hebben als mobiele aanbieder met belachelijk hoge tarieven (500$ om alleen een simkaart te kopen!). Het land is echter wel aan het veranderen en er is steeds meer contact met het buitenland, mede door het opkomende toerisme. China handelt veel met Myanmar, maar ook de banden met de VS worden aangehaald (bezoek Clinton eind 2011). Het gaat allemaal wel traag, zoals alles in het land. We hebben de afgelopen weken veel moois gezien en meegemaakt, maar ook de mindere kanten van het land zoals de armoede en een enorme ontwikkelingsachterstand. Het is lastig om in een kort reisverslag te omschrijven wat we hebben meegemaakt, maar we doen een poging.

Na ons laatste verslag zijn we uit de hoofdstad Yangon vertrokken naar het noorden. We hadden besloten om ook de kleinere, minder toeristische plaatsten aan te doen, dus we zijn eerst in twee kleine plaatsen geweest. Daar kom je vrijwel geen toeristen tegen, en de mensen zijn verbaasd over je komst. Daar hebben we een avond bij mensen thuis doorgebracht die Engelse les kregen. In het eerste plaatsje zijn we helaas ook allebei ziek geworden. In het tweede plaatsje, Magwe, zijn we een nacht gebleven. Hier staat een van de grootste bruggen van Myanmar, en daar zijn de inwoners van het dorp heel trots op. Ook zijn we daar getuige geweest van een live zang- en dansshow in de lokale bar, maar dat was als toerist niet om aan te zien.

Vervolgens zijn we aangekomen in Bagan, een van grootste toeristische attracties van het land. Dit is een gebied waar zo'n duizend jaar geleden 13.000 tempels zijn gebouwd op een relatief klein terrein. Inmiddels zijn er nog 2000 tempels over, maar de dichtheid maakt het heel indrukwekkend. Hier hebben we een aantal dagen op de fiets de omgeving verkend en verbleven we in een leuk guesthouse. Na drie dagen hadden we genoeg tempels gezien en zijn we met de trein doorgereisd naar Mandalay, een stad nog verder in het noorden. In deze stad zijn enorm veel Chinese invloeden terug te zien. De stad is relatief dichtbij de grens met China en dat is te zien aan de mensen (veel Chinezen), de gebouwen (veel betonnen flatgebouwen die we nergens anders in Myanmar hebben gezien), en veel verschillende geloven (de rest van Myanmar is vrijwel alleen boeddhistisch). De Chinese invloeden zijn daar zo groot dat de regering Chinese tekens op gebouwen heeft verboden, omdat de stad een groot chinatown werd. De stad zelf vonden wij weinig indrukwekkend, maar het landschap daar omheen wel. We hebben in een taxi (moet je je niet te veel van voorstellen) de omgeving in een dag verkend. We zijn bij het ochtendritueel in een tempel geweest, de grootste teakhouten brug, het ontbijt in een enorm klooster met 1000 monniken etc. Een drukke dag!

Na twee nachten hadden we het gezien in deze stad en zijn we doorgereisd naar wederom een klein dorpje: Thazi. Hier stuitte we bij toeval op een pagodefestival, waar alle locals naar toe komen om feest te vieren. Het festival ziet er een beetje uit als een festival in Nederland: stalletjes met eten, podia voor muziek en kraampjes waar je van alles kan kopen. Alleen de muziek is anders ;) Op het festival was het moeilijk met mensen communiceren, maar op een gegeven moment hadden we een monnik gevonden die een beetje Engels sprak. Na een tijdje had een groepje mensen zich om ons gevormd die geboeid naar onze verschijning op het festival stonden te kijken. We werden zelfs door een groep kinderen gevolgd totdat we bij de uitgang van het festival waren.

Vervolgens zijn we met de trein door de bergen naar een plaatsje op 1500m hoogte gereisd. Dit plaatsje, Kalaw, deed een beetje aan als ski-gebied. Overdag lekker zonnig en warm, 's nachts koelde het af tot het vriespunt, een gemoedelijk sfeertje en best wat toeristen die voor de bergen kwamen. Wij hebben daar een trekking geboekt van drie dagen. De volgende dag zijn we met een groep van 6 man, een gids en een kok de bergen in getrokken. We hebben drie dagen door de bergen gelopen, zo'n 20km per dag door gevarieerd terrein. Door bergpassen, rijstvelden, opgedroogde rivieren, een beetje jungle-achtig terrein. In de bergen zijn we verschillende bergstammen tegengekomen en hebben we bij mensen thuis geslapen. Bamboe hutjes vormen een dorp en van elektriciteit of stromend water is geen sprake. Het leven is daar heel primitief, alles gaat heel traag en met de hand. Koken gebeurde op een houtvuurtje (90% van de bevolking in Myanmar kookt overigens op hout), het land wordt bewerkt met primitieve ploegen en buffels. 's Nachts was het behoorlijk koud in de bamboehutjes terwijl het een graad of 3 was. Na drie dagen kwamen wij aan bij een van de grootste meren in het land: Inle lake.

Het meer was onze laatste bestemming in Myanmar. De eerste dag zijn we naar natuurlijke warmwaterbronnen gegaan om bij te komen van de trekking. Toch wat spierpijn hier en daar. Bij deze bronnen waren een soort jacuzzi's gecreëerd waar het warme water in liep; een prima plek om een dag te relaxen. De tweede dag zijn we het meer op gegaan waar het leven rondom het meer te zien is. De omgeving is prachtig en het is fascinerend om te zien hoe de mensen daar op het water leven. Ze verbouwen zelfs groenten op het water door drijvende tuinen aan te leggen en op kano's de oogst binnen te halen. Verder hebben we het plaatsje verkend waar we verbleven en fietsen gehuurd om de omgeving te verkennen.

Daarnaast zijn we veel leuke mensen tegen gekomen waarmee we soms langer of korter samen hebben gereisd. We zijn vast nog veel meer vergeten te vertellen, maar het verhaal is zo al lang genoeg (sorry Rob).

Foto's (veel) zijn hier te bewonderen:
https://picasaweb.google.com/111240874324515859823/Myanmar?authkey=Gv1sRgCLzb1YTtg8Xudg